Pedra da gávea

Het plaatselijke eethuis is een heerlijke tent. Aanvankelijk wilde ik, als taalpurist, er niet naar binnen omdat er “eet spatie huis” op de gevel staat. Een vroegtijdig gesloten supermarkt op zondag dwong me een half jaar geleden er toch eens mijn heil te zoeken. De sympathieke kop van de ijverige eigenaar (van onbestemde afkomst maar …

Theatrale puberbreinen

Aan de rand van een azuurblauwe natuurplas bevind ik me, in gezelschap van een mooie vrouw. Mijn baard zit goed vandaag, en er is geen sprake van een bad-hairday. We hebben een rustig plekje gezocht. Kilometertje door de prachtige bossen lopen en je bent, zoals dat gaat in Nederland, weg van de massa. We hebben …

Lage aarde

Mijn gedachtewereld is volkomen ridicuul. Als vijfjarige somde ik al soorten paddenstoelen op als waren het tekenfilmfiguren. In die grijze massa van mij huist sedertdien een schier eindeloze hoeveelheid absurde feitelijkheden. Het fascinerendst is als een ridicuul feit op een onverwacht moment getriggerd wordt door een situatie die er helemaal niets mee te maken heeft. …

Vrijlandt

Tienduizenden knalgele raapzaadplanten tieren welig langs de sloten in verdronken land. Haar achtertuin, mijn voortuin. Of andersom. Majestueuze ruimte tussen stad en achterland, waar de mens recreëert dat het een aard heeft. We besloten samen een rondje te fietsen, op de winderige maar zonovergoten dag van 75 jaar vrijheid in Nederland. Hoogopgeleiden zijn we, met …

Oceaan der stormen

Sinds we met explosieven en openbare dronkenschap uitbundig stilstonden bij het voltooien van wéér een omwenteling rond de zon, ben ik mezelf niet. De weerwolvenenergie schijnt in de eerste dagen van dit jubeljaar ongekend hoog te zijn. Met een cigarillo in de mond sta ik te turen naar La Luna, die hedenavond deels zou moeten …

De kaarten van Roeland

Roeland is in Bethesda. Daar verblijft hij al sinds mensenheugenis. Bijbelse bron van heling en herstel. In de praktijk een regionaal ziekenhuis in het zuiden van de provincie. Roeland is gelijk Kuifje, zonder aanwijsbare leeftijd, zonder driften en menselijke verlangens. Roeland bestaat. Hij is. Altijd kort van stof en to the point. Met de regelmaat …

Sylvestervesper

Als de avond van het oude jaar nog jong is, wordt er volgens traditie naar de kerk gegaan. Een kleine groep dorpelingen verzamelt zich voor de vesper. De retorisch begaafde dominee leidt ons met troostende maar realistische gedachten de nacht in. Die jaarlijkse nacht waarin de kwade geesten middels explosies de toegang tot het nieuwe …

Falend ouderschap

De moeder is zo’n type. Antracietkleurig schoeisel, lichtblauwe sokken, bordeauxrode broek, grijzige jas, groene bril en een pimpelpaarse tas op schoot. En vooral: wereldvreemde blik. Ze zijn net op het één na achterste bankje in de bus komen zitten. Dat wil zeggen, mama zit op dat bankje, haar jongste – een engelachtig dochtertje – zit …

Met Martin in lijn 9

Nooit zag ik iemand gebogener zitten dan Martin. Aangenomen dat hij ook daadwerkelijk Martin heet. Maar dat kan haast niet anders op basis van zijn doorleefde kop. Anders weet ik zeker dat hij Kees heet. Een derde optie is er gewoon niet. We zijn dorpsgenoten, Martin en ik; hoewel ik nog altijd niet precies weet …

Zevenhonderddertig dagen

We gedenken het toeslaan van de waanzin met eindeloze twijfel en het gapend gat van dat wat zich niet zo gemakkelijk omschrijven laat. Bij avond slaat het toe. Als niemand kijkt, en buiten het licht weer plaatsmaakt voor het donker. Dat eindeloze draaien van de Aarde om haar eigen as, dat zo eenvoudig gedemonstreerd kan …